Aapjes en homo’s
Zomervakantie. We zijn al in Tsjechië geweest, maar er is nog heel veel vakantie over. Dus er moeten leuke dingen gedaan worden!
We zijn eindelijk met de dames in het Van Goghmuseum geweest. Dat willen ze al anderhalf jaar. Daarover kun je meer lezen in mijn blog Van Gogh.
Waar ik het in dit blog over wil hebben zijn de Apenheul en de Gay Pride. Twee totaal verschillende dingen, dat weet ik. De reden waarom ik ze in één adem noem is omdat ik mijn hele idee over “aapjes kijken” heb moeten bijstellen na deze twee uitstapjes.
Eerst de Apenheul. Ik had natuurlijk kunnen bedenken dat je op een zonnige dag midden in de zomervakantie niet de enige bent in de Apenheul. Er waren meer mensen dan apen. En met de meute meesjokkend de Apenheul door werd ik daar niet vrolijk van. Ongeveer halverwege kwamen we een orang oetan tegen die vanachter glas op z’n gemakje naar ons zat te kijken. Ja, dan ga je je toch afvragen wie precies naar wie zit te kijken. Wie zijn hier nou de apen?
De volgende dag gingen we wat fietsen door de stad. Langs de bieb en een ijsje gegeten. Toen stelde mijn man voor om nog even bij de Canal Parade van de Gay Pride te gaan kijken. Mijn eerste reactie was: Nee!
Ik was nog nooit naar de Canal Parade gaan kijken. Ik vond het altijd prima dat-ie er was, maar waarom zou ik willen kijken naar halfnaakte, zwetende homo’s die staan te dansen op foute muziek? Maar mijn man drong aan: Ah joh, dat is hartstikke gezellig en de meiden vinden dat ook heel leuk. Niet geheel overtuigd, maar ik had eigenlijk weinig argumenten aan mijn kant, ben ik meegegaan naar de Prinsengracht.
En het was fantastisch! We hebben onze ogen uitgekeken. Zoveel kleur en leven! En niet te vergeten: confetti. We hebben gedanst, gezongen en gelachen.
De Gay Pride gaat helemaal niet om aapjes (lees: halfnaakte homo’s) kijken. Het is de dag dat we met z’n allen vieren dat we in een land en een tijd leven waarin je mag zijn wie je bent. Als je gay bent, maar óók als je een 38-jarige moeder of een meisje van 5/6 bent. Voor vrouwen, net als voor homo’s, is die vrijheid helemaal niet vanzelfsprekend, ook niet in onze maatschappij. Dat vind ik een belangrijke les voor mijn dochters. Oja, en het is ook gewoon keigezellig.
Volgend jaar weer!