Als een kikker

Ik heb het boek Stilzitten als een kikker van Eline Snel gekocht. Hierin staan mindfulness-oefeningen voor kinderen tussen 5 – 12 jaar (en hun ouders). Ben ik al een tijdje erg benieuwd naar. Ik laat het boek aan mijn dochters zien. Die beginnen prompt te kwaken als een kikker. Ja, inderdaad zo klinkt een kikker. Maar het boek heet STILZITTEN als een kikker, zullen we dat ook even proberen? Okee! Ze gaan op de grond zitten als kikkers. Het blijft 10 seconden helemaal stil. Dan beginnen ze weer te kwaken. Daarna springen ze als kikkers de kamer door. Het kikkergedeelte is in ieder geval check. 😉

Een dag later zijn mijn dochters samen aan het spelen in hun kamer. Ze spelen dagverblijfje met al hun knuffels. Daarbij is blijkbaar een of andere crisis ontstaan. Tussen de knuffels welteverstaan, niet tussen de dochters. Mijn oudste laat haar konijn tegen de olifant zeggen: “Maak je hoofd leeg. Adem in en adem uit.” Ik spits mijn oren. Ze gaat verder: “Denk nu rustig na over hoe je dit probleem het beste op kunt lossen.”

Dit gebeurde in dezelfde week als Het Incident Met De Afstandsbediening:

Het is ochtend-spitsuur. Ik heb slecht geslapen, gezeur op mijn werk en hoofdpijn. Mijn dochters liggen vanaf het moment dat ze uit bed zijn op ramkoers. Om half 8 heb ik al 50 keer gezegd: hou op met ruzie zoeken, blijf bij elkaar uit de buurt, etc. Dan sloopt de ene het bouwwerk van de ander, waarop de ander keihard begint te krijsen. Ik onderdruk de neiging om ze allebei hardhandig de straat op te gooien. In plaats daarvan smijt ik het eerste ding dat ik te pakken krijg – de afstandsbediening – keihard op de grond. Daarna stamp ik de kamer uit en werp me huilend op mijn bed. Na een paar minuten mezelf weer bij elkaar geraapt en terug naar de woonkamer, bang voor wat ik daar zal aantreffen. Voor niks, want de dames zijn in perfecte harmonie de afstandsbediening aan het repareren. “Mama! Mama! Er was een groen stukje uitgevallen, maar dat hebben we weer terug gestopt en nu zijn we alleen nog een veertje kwijt voor bij de batterij!”

Ik schaam me en ben trots tegelijk. De enige in dit gezin die meer als een kikker moet zijn, ben ik.