Krakende kinderhersenen. Daar kan ik heel gelukkig van worden.

‘Mam, kun je ook géén berichtjes krijgen?’

Ik hou van knippen. Ik doe het bijna nooit, maar ik kan het best aardig. Dacht ik.

Het enige voordeel van het einde van de vakantie is de opgeruimde keukenla.

Alle muziek valt uit de lucht te trekken en zoon vindt dat allemaal maar normaal

Gezellig hoor, een kleuter die de hele dag álles metéén móet vertellen.

Zoon werd, zonder blikken of blozen, als een object opzij geduwd.

Ik heb twee keer naar De Luizenmoeder gekeken. Het doet me niks.

Misschien ga ik binnenkort eens “Het is hier geen hotel” roepen. Klassieker.

Ook deze week is het me weer gelukt om mijn kind niet stuk te maken.

Gisteren leek ik wel zo’n fris moeder typetje uit een reclame: een super moeder.

Met een duwtje in de rug van het Sinterklaasjournaal lijkt zoon nu een overtuigd gelovige.