Baaldag

In de maanden voordat zoon vier werd was ik bezorgd. Want: zou zoon dat wel trekken, vijf dagen in de week naar school? Ik stelde mezelf gerust met de gedachte dat hij op sommige dagen lekker thuis mocht blijven. Knus enzo. Omdat hij nog klein is en het allemaal nog niet moet, maar wel mag. Van dat soort getut. Maar, natuurlijk zat ik er weer eens naast.

Ja, soms komt zoon moe uit school. Dan moppert en piept hij dat hij zo moe is. Dan grijp ik gretig mijn kans en vertel ik hem, bijna te enthousiast, dat hij heus de volgende dag thuis mag blijven. Ik gun hem, of misschien vooral mezelf, een baaldag. Gezellig! Maar nee. Niks daar van. Zoon vindt school leuk. Heel leuk. Het is me in een half jaar tijd nog niet één keer gelukt hem een dag thuis te houden. Mooi balen.

Vroeger, toen ik nogal eens een niet zo leuke baan had, fantaseerde ik wel eens over een griepje of een gebroken arm. Iets waardoor ik even niet naar mijn werk hoefde. Een goed excuus om thuis te mogen blijven. Gisteravond hing ik met mijn hoofd boven een bak heet water. Ik betrapte mezelf op de gedachte: als ik nou echt voorhoofdsholteontsteking heb, dan mag ik thuisblijven. En toen, daar onder die theedoek, realiseerde ik me dat dat gewoon een rare reflex van vroeger is. Want ik wíl helemaal niet thuis blijven, ik heb een leuke baan.

Meteen begreep ik zoon ook veel beter. Hoezo thuisblijven? Waarom? Vanwege moe en snot? Alle leuke dingen missen? Mooi niet dus. Meneer baalt zelfs als ik hem kom ophalen bij de BSO. En alhoewel ik daar soms stiekem een beetje van baal, is dat natuurlijk vooral fijn. Ik hoop dat het zo blijft.

Dat klinkt naïef en ik ben heus niet helemaal gek. Er zal een tijd komen dat hij zo nu en dan zijn snor wil drukken. Een baaldag heeft. Me vraagt of ik een briefje wil schrijven omdat hij zijn proefwerk niet goed heeft geleerd. Tegen die tijd zal ik wel vinden dat hij gewoon naar school moet. Niks niet lekker thuisblijven hangen met je lange puber-lijf, hop naar school! Door de regen! Proefwerk maken!

Gelukkig duurt dat nog even, dat van die proefwerken en dat lange puber-lijf dat ik het huis uit stuur. Misschien graaft hij tegen die tijd dit blogje op uit een internet-archief om het keihard tegen me te gebruiken. Dat ik toch zo graag wil dat hij eens een dagje thuis blijft. Nou vooruit. Hierbij de belofte dat als hij dát doet, hij een baaldag heeft verdiend. Dan mag hij met dat lange puber-lijf één dag in bed blijven liggen. En morgen weer gewoon naar school!