Ballorig inzicht

Zo’n zondag waarop de zon schijnt, het niet waait en het lekker fris koud is. Op zo’n zondag reden wij naar het strand. Met een schep, emmer en laarzen. We hadden lol. We schepten, we bouwden een zandkasteel, het werd vloed en de zee at het kasteel op. We aten vis, buiten, in de zon. We maakten veel te veel foto’s omdat het zulk fotogeniek weer was. Met die blauwe lucht. En dat leuke kind. Met die roze schep.

Terwijl ik een gracht om het kasteel heen aan het graven was kreeg ik een berichtje. De groeps-app van de ouders van zoon’s klas had het even druk. Een moeder meldde dat ze naar Ballorig ging en wenste iedereen een fijne zondag. ‘Ballorig? Vandaag?’ dacht ik hardop. ‘Het is zulk fantastisch weer en je gaat in een loods vol schreeuwende kinderen zitten?’ Ik begreep er echt niets van. Ik ben nog nooit in zo’n binnen-speel-hal geweest dus ik mag er niet over oordelen, maar het lijkt me behoorlijk naar. Niet de ideale locatie voor een fijne zondag. Zeg maar.

Ik dacht er nog even rustig over na terwijl ik over het strand tuurde. Ik zag een vader druk in de weer met twee kleine kinderen. De jongste liep met haar schoenen aan recht de zee in en de oudste liep de andere kant op. De vader wilde zich graag even in tweeën splitsen. En opeens begreep ik het. Wij hebben het maar makkelijk met één kind. Deze moeder heeft drie zoontjes. Ze woont op een etage in Amsterdam en zij en haar man hebben allebei een drukke baan. Heel soms wil ze op zondag even rust. Gewoon even zitten. Misschien wat lezen of gezellig praten met haar man. Waar kan ze naar toe waar ze zeker weet dat haar kinderen dikke lol hebben en ze ze zorgeloos los kan laten? Juist. Een loods vol schreeuwende kinderen, springkussens en ballenbakken. Ja, zo had ik er nog nooit naar gekeken.

Er zijn heel veel dingen die ik nooit zal begrijpen. En dat hoeft ook niet. Maar ergens met een andere blik naar kijken en er dan toch begrip voor hebben, is zo nu en dan best leuk. Het opent hele werelden. Vol mogelijkheden. Waar je niet altijd gebruik van hoeft te maken trouwens. Gelukkig heb ik maar één kind. Hoef ik tenminste geen gebruik te maken van Ballorig om mijn rust op te zoeken.