Bobbels

En ineens zit er Iets. Waar eerder toch echt zeker weten Nog Niets zat. Een platte borstkas met twee bruine ronde vlekken, dat was het. En ineens komen die vlekken een beetje naar voren. Een heel klein ietsie beetje maar. Maar toch. Twee piepkleine bobbels. Daar begint het mee.

Voor je het weet staat er een jongen met een snorretje en een scooter voor de deur. Met een joint in z’n handen. En een blikje bier.

En voor je het weet rolt ze met haar ogen en loopt ze de kamer uit als ik tegen haar praat.

Voor je het weet wil ze aan de pil. En niet meer met mij, maar met vriendinnen op vakantie. Naar Salou.

Voor je het weet wil ze naar school in een stukje stof zo groot als een zakdoek, omdat een of andere website heeft gezegd dat dat mooi is.

Voor je het weet gaat ze op wereldreis met een vreemde, krijgt ze kinderen, emigreert ze naar Brazilië, …

IK BEN ER NOG NIET KLAAR VOOR!

Maar gelukkig:

Zojuist kroop ze huilend bij mij op schoot omdat ze ruzie heeft gemaakt met een klasgenootje en nu wil ze niet meer naar school. Phew. Dit zijn tenminste problemen die ik aankan. Soort van.