Corona (natuurlijk)

“Wat een rare tijd is dit!” zegt iedereen (inclusief ikzelf). En dat is het ook. Niemand van ons heeft ooit zoiets meegemaakt.

De belangrijkste lessen die ik geleerd heb de afgelopen weken:

  • Ik blijf heel graag thuis.
  • Ik trek er heel graag op uit in de wereld.
  • Ik heb zeeën van tijd.
  • Ik kom nog steeds nergens aan toe.
  • Mijn kinderen zijn fantastisch.
  • Mijn kinderen zijn verschrikkelijk.

Een beetje tegenstrijdig? Mwah.

Om mij heen zie ik verschillende mensen op verschillende manieren reageren.

Sommigen zijn superstreng bezig met de intelligente lockdown. Anderen zuchten “nou ja, het moet dan maar, maar eigenlijk vind ik het allemaal een beetje overdreven” en houden zich – met gepaste tegenzin – min of meer aan de regels. Sommige mensen klagen over andere mensen die zich niet aan de regels houden. Bijna iedereen is verward over wat er nou precies wel en niet mag. Ik hoor mensen bang zijn om zelf ziek te worden, of om een geliefde te moeten verliezen. Ik hoor mensen boos zijn omdat we zoveel vrijheid moeten inleveren. Sommige mensen worden gek van het thuis zitten of komen behangrollen tekort om hun huisgenoten (lees: kinderen) achter te plakken. Alle ouders die ik spreek zijn gefrustreerd over het thuis-lesgeven. Sommige mensen ervaren een enorme rust omdat ze veel minder moeten of omdat de allerliefsten altijd veilig binnen handbereik zijn. Bijna iedereen is met enorme energie zijn huis aan het opruimen. En veel mensen zien dit als een goed moment voor contemplatie, voor bedenken wat er echt toe doet in het leven. Een vriendin vat haar gevoelens zo samen: “Ik loop regelmatig verdwaasd rond en zie weinig andere wezens in levende lijve. Alsof ik op de maan ben geland. Alles en iedereen schijnt er nog te zijn. Maar dat heb ik alleen van horen zeggen…”

Kortom, iedereen doet maar wat. Net als altijd.

En ik herken me overal een beetje in. Ook net als altijd.

Maar het gevoel dat bij mij de overhand heeft is een soort van ontspanning; eindelijk beweegt de rest van de wereld in mijn tempo. Raar idee dat daar een pandemie voor nodig is.