Handdoek

Ja, ik ben wel een regelmoeder. Zo een die allerlei instructies geeft aan haar man als die een dag thuis is met de kinderen. Want hij weet vast niet hoe dat moet. Vader zijn.

Wat een vreemde arrogantie eigenlijk. Alleen omdat wij dat kind negen maanden hebben rondgezeuld in ons lichaam en daarna met veel moeite naar buiten hebben gewerkt, hebben wij het patent verworven op “opvoeding”. Terwijl, laten we eerlijk zijn, wij ook geen idee hebben waar we mee bezig zijn. Maar het gaat vanzelf. Ik denk vaak een paar stappen verder vooruit dan mijn man. En daar doe ik wat mee. Want ik hou niet van improviseren. En mijn kinderen ook niet. (Dat heb ik dan bedacht.) En ik zie het bij veel vrouwen om mij heen. Ik zie het soms zelfs bij gescheiden ouders, dat mama dan het vervoer aan het regelen is van en naar een kinderfeestje op een dag dat de kinderen bij papa zijn. Gekkenhuis.

Als wij vrouwen meer gelijkwaardigheid willen in het huishouden en bij de opvoeding van de kinderen, zullen we daar zelf ook iets mee moeten. Ik heb het laatst een keer geprobeerd. Zomaar:

Mijn man ging met mijn jongste naar zwemles. Meestal leg ik de spullen klaar. Want daarom. Stel je toch eens voor dat hij iets vergeet! Dat zou een RAMP zijn. Deze keer had ik alleen het badpak in een tas gegooid en geroepen dat ie de rest zelf moest pakken. Net toen ze wegfietsten vroeg ik me ineens af of mijn man die boodschap wel gehoord had en of hij wel een handdoek bij zich had. Ik had op dat moment nog naar buiten kunnen rennen om het te vragen. Maar ik deed het niet. Zijn probleem, dacht ik. (Zie mijn eerdere stukje Probleem.)

Uiteindelijk bleek dat ze inderdaad geen handdoek bij zich hadden. Dat heeft mijn man opgelost door zijn shirt uit te trekken en mijn dochter daarmee af te drogen. Daarna op de fiets naar huis, zonder shirt, maar met jas; geen probleem. Géén probléém! Ik vertel hem dat ik achter hem aan had willen lopen met een handdoek. En toen antwoordde hij “Ik ben heel blij dat je dat niet hebt gedaan!”

Een heel onverwacht antwoord. Waar ik even over na moest denken. En toen het kwartje viel, was ik wel een beetje trots op mezelf.