Keukenla

Toen de zomervakantie voorbij was hoorde ik op het schoolplein een zucht van opluchting. Ouders waren blij dat hun kind weer naar school ging. Dat alles weer terugkeerde in het normale ritme van werk, school, BSO en zwemles. En vlak voor de herfstvakantie werd er geklaagd dat het nu al wéér vakantie was. Ik herken dat dus helemaal niet. Alsof mensen niet weten wat ze met hun eigen kinderen aan moeten. Ik vraag me dan altijd af: waarom heb je ze dan gemaakt, die kinderen?

Misschien ben ik raar, maar ik vind het juist heel tof als mijn kind geen school heeft. Het is een gezellige gozer, ik ben graag bij hem. En momenteel vindt hij míj ook nog best leuk, dus daar probeer ik zo veel mogelijk van te profiteren. Voor je het weet is zijn moeder totaal oninteressant en zie ik hem alleen nog bij het avondeten. Als ik geluk heb.

Ja, school is ook heel leuk en goed en verplicht enzo en de nieuwe juffen zijn fantastisch. Zwemles is belangrijk en schaakles is leuk, maar vakantie is gewoon léuker! Geen gedoe met schoollunches maken, geen discussies over gymkleren, geen zwembroek uit de vuile wasmand moeten opgraven omdat het alweer woensdag is, niet na je werk via de supermarkt naar de BSO racen, geen ouderavonden, geen ochtendroutine met tandenpoetsen-schoenen-aan-en-gaan-want-de-schooldeur-gaat-zo-al-open. Gewoon lekker niks moeten en veel spelen en hangen en vergeten je tanden te poetsen. En ijs eten en taart bakken. Daar heb je dan tenminste ook goed de tijd voor.

Dus nu baal ik stiekem weer dat de herfstvakantie alweer voorbij is. School plakte er heel vriendelijk nog twee studiedagen aan vast, dus we hoefden pas op woensdag weer in t gareel. Maar toch. Ongezellig.

Wat ik dus wel fijn vind aan al die schoolweken is de ruimte in de onderste keukenla. Daar liggen al die broodtrommels en drinkflessen en andere plastic troep met kinderactiehelden er op die je blijkbaar nodig hebt als je naar school gaat. In de vakantie is die la te vol, dan ligt alles ongebruikt te wachten op het nieuwe schooljaar. En met broodtrommels kun je niet proppen, ontdekte ik deze zomer. Bloedirritant. Nu school weer begonnen is ligt de ene helft van de trommels te stinken in de vaatwasser en de andere helft zit nog in een schooltas. En zoon raakte in de eerste schoolweek al een drinkfles kwijt.  Eindelijk weer ruimte in de keukenla. Zó fijn dat de scholen weer begonnen zijn.