Koken met tieners

Wij hadden de afgelopen maanden een parttime logee in huis: mijn 19-jarige nichtje. Hoewel, nicht-je… Ze is dus langer dan ik. Serieus, die jeugd van tegenwoordig… Nicht was met een studie gestart in een andere stad, maar had daar nog geen woonruimte. Vanaf ons huis was de afstand beter te overbruggen dan vanaf haar eigen huis. Vandaar dat ze de helft van de week bij ons logeerde.

Haar huishoudelijke bijdrage was dat ze een of twee keer per week samen met mijn dochters het avondeten verzorgde. Dat was genieten! Niet alleen van het eten, maar van het hele proces om dat eten op tafel te krijgen.

Eerst doken ze met z’n drieën in het Studentenkookboek. Dan vonden er uitgebreide onderhandelingen plaats, want alle drie hebben ze zo hun eigen mening over welke groenten Eetbaar zijn. Als ze eenmaal iets hadden uitgekozen werd er een boodschappenlijst gemaakt.

“Wat is paksoi?” werd er dan gevraagd. Of er werd hardop gerekend: “Dit recept is voor 1 persoon, dus alles moet keer 5, dus dan hebben we 625 gram rijst nodig.”

Dan naar de supermarkt. Dan kreeg ik wel eens een appje met vragen als: “Wat is het verschil tussen bosui en salade-ui? En welke lijkt het meest op lente-ui? Want die moeten we eigenlijk hebben.”

Het Studentenkookboek was heilig. Dus als er stond dat de bereidingstijd 25 minuten was, werd er dus pas om 25 minuten voor de geplande etenstijd begonnen met koken. Soms betekende dat dat we wat later gingen eten dan normaal.(!)

Dan het koken zelf. Ik volgde de gesprekken in de keuken vanaf de bank, en het was ontzettend moeilijk om niet in te grijpen. Maar ik heb me er (meestal) niet mee bemoeid.

“Welk deel van de paksoi eet je, dat witte of dat groene?” “Hoe snij ik een ui?” “Hoeveel is een eetlepel?” “Nee, geen olijfolie in de pan! Er staat dat het zonnebloemolie moet zijn.”

Ook werd er veel gehuild. Van de ui. Dit klusje probeerden ze dan ook voortdurend op elkaar af te schuiven.

Maar aan het eind van het verhaal hadden we elke keer een heerlijke maaltijd en drie supertrotse kinderen aan tafel. Oh, en een keuken die eruit zag alsof er drie orkanen doorheen waren gegaan.