Onderbroekenlol

Lachen om een scheet. Dat kan ik goed joh! Heel goed. Heerlijk dom. Ik kan het niet helpen. Vroeger deed ik dat alleen, tegenwoordig samen met zoon. Die kan het wel waarderen als ik een onderbroek op mijn hoofd zet. Of poep en pies grappen maak. Of als iemand een scheetje laat. Wij lachen en vriend kijkt ons misprijzend aan. Dat is natuurlijk heel goed, want zo hoort dat als je iemand een beetje behoorlijk wil opvoeden.

Ik heb ook niet zoveel moeite meer met een gesprek over poep en pies. Vroeger kon ik me nog wel eens verbazen over het ongegeneerde praten van moeders over intieme zaken, maar sinds ik zelf ten overstaan van het halve OLVG zoon heb geworpen en ik dagelijks billen moet afvegen heb ook ik die gêne voor een groot deel laten varen. Herkenbaar?

Vóór die tijd ging het me eigenlijk ook al best aardig af. Ik schreef mijn scriptie over boekjes voor seksuele voorlichting. Zat ik (toegegeven, met enigszins rode konen) met mijn scriptie begeleidende hoogleraar te praten over voorlichting over masturbatie door de jaren heen. Hihi.

Flauwe humor en kennis van seksuele voorlichting door de eeuwen heen… Ik weet niet of het iets is om trots op te zijn, maar ik was er van overtuigd de ideale basis te bezitten voor vrolijke luchtige gesprekken met mijn kind over lijf en leden. Geen probleem voor mij. De gewoonste zaak van de wereld. Ik was er helemaal klaar voor. Dacht ik.

Kort geleden had zoon zo’n dag waarop hij het nogal druk had met zijn lijf. Hij stelde allerlei vragen over geslachtsdelen en hoe een kindje in de buik komt. Voortplanting enzo. En wat deed ik? Ik begon te giechelen. Want ik moest toch even wennen. Ik gaf hem heus een normaal antwoord, maar meer als een lachend meisje van 12 dan als een moeder.

Even sloeg ik mezelf voor mijn kop. Want je lijf en voortplanting, dat is toch niet iets om je voor te schamen, om over te giechelen. Was dit wel verantwoord opvoeden? Maar toen besloot ik: je lijf en voortplanting is niet gek nee, dat is gewoon leuk en mooi. En iets waar je behoorlijk vrolijk van kunt worden.

Zo. Omdenken noemen we dat. Word ik ook steeds beter in sinds ik moeder ben.