Schoolfoto

Deze week ging zoon op de schoolfoto. Ergens is de schoolfoto natuurlijk totale onzin, want ouders maken tegenwoordig elke twee minuten een foto van hun kind met hun telefoon. Maar toch blijft het wel leuk, zo’n jaarlijkse momentopname. En een klassenfoto is jaren later heus geinig om af en toe te bekijken. Vooral als er fietsenrekjes, scheve brilletjes en tandpastavlekken op staan.

Zoon werd op de ochtend van de schoolfoto wakker met een klassieke coupe windhoos. Hij was met nat haar gaan slapen en dat had een geweldig resultaat opgeleverd. Mijn eerste reactie was: nat maken, plat maken, schoolfoto! Zoon rende natuurlijk meteen weg toen ik met een natte washand aan kwam zetten. Terwijl ik met die druipende washand achter hem aan hobbelde bedacht ik me. Want: mijn schattigste schoolfoto is die waarop ik geen voortanden heb (yep, fietsenrekje) én er een pluk haar spontaan omhoog jubelt uit mijn jaren ‘80 bloempotkapsel. Dus ik besloot om zoon te laten kiezen hoe hij op de foto ging. Ik plantte hem voor de spiegel en we analyseerden samen zijn kapsel. We vonden zijn haren erg grappig, maar hij wilde ze toch wel even nat maken. Opeens vond ik dat een beetje jammer.

Bij aankomst op school bleek het schoolfoto virus woest te hebben toegeslagen. De helft van de klas was opgedirkt. Jongetjes hadden opeens een scheiding in hun haar en een overhemdje aan. Meisjes betraden de kleuterklas met glitterjurkjes en bloemendiadeempjes. Het was in de klas nóg onrustiger dan normaal. Dat kwam niet door de kinderen, maar door de moeders. Die hadden stress. Ze veegden met natte duimen onzichtbare klodders pindakaas uit mondhoeken en smeekten hun kleuterzoon toch dat leuke vlinderdasje om te doen.

Zoon zat lekker te puzzelen. In zijn gewone kleren. Hij heeft geen feestkleren, geen overhemd met vlinderstrik, geen bloemendiadeem en ook geen scheiding in zijn haar. Terwijl een moeder aan de juf vroeg of ze vlak voor de foto nog even naar school mocht komen om de haren van haar zoon te kammen, begon ik steeds meer te balen van het smetteloze shirt van zoon. Hadden we daar tijdens het tandenpoetsen nou niet heel rebels even expres op kunnen knoeien? Hadden we zijn haren niet gewoon met rust kunnen laten?

Over twee weken zijn de foto’s klaar. Vol verwachting klopt mijn hart. Zoon stelde me al even gerust. Want vóór de kinderen op de foto gingen hadden ze eerst hun wekelijkse dansles. Dat doen de kleuters in hun hemd en onderbroek. Dus ik verwacht een uitgelaten vrolijke klassenfoto met overhemdjes die uit achterstevoren aangetrokken broeken hangen, wild los gedanste haren met scheve bloemendiadeempjes en rode konen boven grote grijnzen. Jammer dat het nog kleuters zijn, anders hadden de fietsenrekjes het plaatje helemaal af gemaakt.