Sjors

Lang geleden, niet zó lang geleden dat ik nog klein was, maar toch behoorlijk lang geleden, kreeg ik een zacht pakje op Sinterklaasavond. Er zat een varken in. Een rond roze knuffelvarken. Ik pakte hem uit, keek hem aan en vroeg: “Hoe heet hij?” Mijn moeder noemde de eerste naam die in haar opkwam: “Sjors”.

Waarom kreeg ik op volwassen leeftijd in hemelsnaam een knuffel van mijn moeder? Daar is een heel logische verklaring voor. Mijn moeder had ooit een leuke collega, een lange man met een kat en goede humor, die knuffels redde. Juist. Een volwassen kerel, die hulpeloos kijkende knuffels redde uit winkels. Hij kocht knuffels omdat hij ze gewoon niet achter kón laten in de winkel. Deze leuke collega inspireerde mijn moeder. Het was bijna 5 december, ze liep door de Hema en tussen alle knuffels zat een rond roze varken haar smekend aan te kijken. Ze was verkocht. Of eigenlijk dus dat varken. En ík was haar excuus. Ze kon het varken kopen en aan mij geven. Haar volwassen dochter. Een heel logisch verhaal dus.

Zo kwam Sjors in mijn leven. Zijn roze is inmiddels flets en de krul is uit zijn staart. Sjors is een beetje suf-geknuffeld. Want hij ligt elke nacht onder mijn arm te slapen. Als ik op vakantie ben zonder knuffel, dan zeg ik standaard voor het slapen gaan: “Ik mis Sjors”.

Zoon vindt een moeder met een knuffel de normaalste zaak van de wereld. Als ik een avond weg ben, dan neemt hij hem mee naar bed. Zo ben ik toch een beetje bij hem. En zo kan ik genieten van een voorverwarmde, naar mijn zoete kind ruikende knuffel als ik ga slapen. Want mooi dat ik mijn knuffel tussen die warme slapende kinderarmpjes vandaan trek. Mooi dat ik niet zonder Sjors ga slapen.

Onlangs las ik dat ik heel normaal ben met mijn knuffel. Hordes volwassenen slapen met een knuffel! Fotografe Nienke Koedijk heeft voor haar project Verborgen vrienden veel van hen opgezocht en met knuffel op de foto gezet. Kijk maar eens hoe leuk. Allemaal volwassenen met suf-geknuffelde dieren. Ware liefde. Ik bedacht: Dan ben je behoorlijk stoer. Als je door alle fases van je leven heen gewoon van je knuffel blijft houden. Daar moet je je dus niet voor schamen, daar moet je trots op zijn.