Uit eten: Yumi Sushi
Sushi is mijn lievelings. Als mijn kinderen uit logeren zijn gaan mijn man en ik steevast Japans eten. Want mét kinderen leek ons nooit zo’n goed idee. Terwijl mijn kinderen eigenlijk best goeie eters zijn. Mijn jongste vindt lang niet alles lekker, maar ze probeert de vreemdste dingen uit. En mijn oudste vindt ook lang niet alles lekker, maar zij kan zichzelf de discipline opleggen om iets te eten wat ze niet zo lekker vindt. Maar stukjes rauwe vis met plakrijst… Nee, dat kon ik me toch niet voorstellen. Heeft waarschijnlijk vooral te maken met hoe vreemd ik het zelf eigenlijk nog vind. Toen ik 6 was bestond sushi niet. Niet in Zoetermeer. MIjn kinderen vinden het allemaal normaal. En als je dan ook nog een restaurant uitkiest met een lopende band… ja, dan lukt het wel!
Bij Yumi Sushi (vlakbij het Leidseplein) zit je aan een bar om de open keuken heen, en tussen de bar en de keuken loopt een lopende band waar bordjes met eten op gezet worden. Je pakt eraf waar je trek in hebt, aan het eind van de maaltijd lever je je bordjes in bij de kassa en reken je af. Als je iets anders wilt dan er op de band staat kun je dat bestellen. Ook warme gerechten kun je bestellen. Ik word er zelf heel blij van om bij Yumi te eten, want sushi, mmm. Mijn dochters bleken net zo enthousiast. Het is sowieso geweldig dat je je eten voorbij ziet komen en dat je zomaar mag pakken wat je lekker lijkt! Ze vonden niet alles lekker, maar ze hebben wel van alles geproefd. Vooral de simpele gerechtjes, rauwe vis met plakrijst zeg maar, waren een groot succes. Ook de gefrituurde garnalen gingen erin als sushi. Ik hou zelf heel erg van de gefrituurde gyoza’s met eendvulling. Het water loopt me in de mond terwijl ik dit typ. Zouden ze om 10 uur ’s ochtends al open zijn??
En dan waren er natuurlijk de eetstokjes. Hilariteit alom. Want dat ging natuurlijk voor geen meter. Zelfs niet met het handige kindvriendelijke opzetstukje waarmee je de stokjes bij elkaar kunt houden. Uiteindelijk hebben ze vooral met hun handen gegeten. En is er veel op de grond beland. Ach ja.
Bij het verlaten van het restaurant vroeg ik mijn dochters wat ze ervan vonden. Mijn jongste stak goedkeurend haar duim op en mijn oudste riep: “Sushi-tastisch!”