We gaan

Eh… Weet je nog dat ik de stukjes Waarom Amsterdam? en Daarom! schreef? Over de redenen om in Amsterdam te willen wonen en niet zoals veel van mijn vrienden in een ruime gezinswoning-met-tuin in Nergensdorp.

Nou eh.. we gaan dus over twee maanden verhuizen naar een ruime gezinswoning-met-tuin in Nergensdorp.

De afgelopen jaren hebben wij veel gezinnen zien vertrekken. De redenen zijn altijd min of meer dezelfde: rust, ruimte, natuur. Mijn gevoelens op zo’n moment waren een ingewikkeld mengsel van: ik ben blij voor je, afgunst, teleurstelling en twijfel over mijn eigen levenskeuzes. Samen met de andere achterblijvers haalde ik m’n neus op en we beloofden elkaar plechtig: Wij Nooit!

En ineens is alles anders. Waarom? Geen idee. Het zal wel met de leeftijd te maken hebben. Ineens haal ik mijn neus niet meer op voor rust, ruimte en natuur. Ik vind het zelfs een heel aantrekkelijk idee. Waarom wil niet iedereen dat? Erg hè, ik ben typisch zo’n fanatieke ex-roker wordt anti-roker. Begrijpelijk, en ook bloedirritant.

Nu loop ik dus tegen de gemengde gevoelens van andere stadse ouders aan. Ze zijn blij voor me, maar er is ook wrevel. Mijn mede-Stadse Moeder Renske is ook niet onverdeeld enthousiast. Eigenlijk is ze ronduit onenthousiast. En dat begrijp ik. En zij begrijpt mij ook.

Nou ja, ik ga niet heel sentimenteel doen nu. Dat komt over twee maanden wel als ik Echt vertrek. En wat gebeurt er straks met Stadse Moeders? Worden we de Niet-Zo-Stadse-Moeders-Meer? Of de Half-Stadse-Moeders? Ik weet het niet. Misschien zeggen we gewoon dat ik diep in mijn hart altijd Stads zal zijn, en gaan we gewoon lekker verder zoals nu.