Wie kent ‘m niet?

“Mam, Bestaat Sinterklaas echt?” Hopla. Daar was ‘ie al. Dé vraag. Wie kent ‘m niet? Halverwege het laddertje van de hoogslaper floepte hij er spontaan uit. Lekker vlak voor het slapen gaan. In het staartje van de chaos van het spitsuur. Precies op het moment waarop wij er het minst op voorbereid waren stelde zoon dé vraag. Bestaat Sinterklaas?

Vriend keek me lichtelijk paniekerig aan en gooide zijn handen in de lucht. Ik stamelde een ‘sja’ en viel even stil. Die hadden we dus niet aan zien komen. Want een kind van vier vraagt toch niet of Sinterklaas echt bestaat? Dat doe je toch pas als je zeven of acht bent? Wij hadden nog niet de helderheid van geest gehad om de kwestie Sint met elkaar te bespreken. Maar dat is dus best handig, om als ouders even met elkaar af te stemmen over die ouwe met die baard. Op één lijn zitten als ouders komt wel vaker goed van pas trouwens.

Zodra zoon sliep hielden wij een crisisoverleg. Want: omdat zoon altijd alles dondersgoed door heeft hebben we nooit echt goed tegen hem kunnen jokken. Ik doe het wel, heus, maar ik val regelmatig door de mand. Zoon heeft het gewoon door als ik uit mijn nek klets. We hebben ons dus even goed achter de oren gekrabd over de kwestie Sint. We vieren het feest heel graag, maar het ‘liegen’ dat er bij hoort, dat ging m niet helemaal worden.

We pakten het aan zoals elke goede ouder dergelijke zaken oplost: we vroegen het aan google. En dit keer kwam de zoekmachine zowaar met twee mooie antwoorden. Een column op de site kiind.nl uit 2014 gaf me het idee dat je je kind helemaal niks vreselijks aandoet als je het verhaal van Sinterklaas net even anders aanpakt. En met dit verhaal op hetkind.org kon ik ook wel wat.

Ik stemde met vriend af en we besloten ons wel goed te voelen bij een verhaal als dit: De echte Sinterklaas leefde heel lang geleden, hij deelde eten uit aan arme mensen. Dat vonden de mensen zo mooi dat we nog steeds de verjaardag van Sinterklaas vieren en elkaar dan fijn cadeautjes en lekkers geven. Alle mensen maken daar samen een mooi feest van. De Sinterklaas van nu is dus niet dezelfde Sint als die van zo lang geleden.

Met dit verhaal in gedachten stond ik bijna te popelen om het er met zoon over te hebben. Ik had een oplossing voor het ‘probleem’, ik wilde er mee aan de slag! Maar ja, met een kind gaat het nooit zoals je het zelf verzint. Wij kunnen lang en kort praten over ons verhaal over Sinterklaas, maar zoon heeft er niet meer naar gevraagd. Zo lang hij maar cadeautjes krijgt op 5 december is de vraag wíe die pakjes in die zak stopt behoorlijk onbelangrijk. En zo loste ook dit probleem zich vanzelf op. Dan gaan we nu nadenken over wat er in de zak gaat. Lees daarover vooral even Sonja’s Sinterklaas-tip van vorig jaar!