Worden

Wat wil je later worden? Dat vragen volwassenen vaak aan kinderen. Maar waar slaat dat nou eigenlijk op? Want gewoon zíjn wie je bent en later vanzelf wordt is toch het allerbeste?

Het is natuurlijk prachtig om je kind te vertellen dat hij of zij alles kan gaan doen later. De wereld ligt open, gá maar. Met een beetje fantasie, ambitie en moed is niets mis. Maar de vraag wat je wilt worden wekt ook de indruk dat je je identiteit als volwassene volledig ontleent aan je beroep. Terwijl je gewoon mag zijn wie je bent. Je hoeft niet te zijn wat je doet.

Ik ken helemaal niemand die daadwerkelijk het beroep heeft gekozen dat zij of hij als kind al ambieerde. Ik wilde ooit kok op een vliegdekschip worden. Ik had er geen benul van dat ik dan dus en tijdens het oorlog voeren een potje moest koken voor minstens 500 mensen. Zoon wilde een tijd zingende graafmachinebestuurder worden. Daarna ‘politie’. Toen ik hem uitlegde dat hij dan boeven moest vangen liet hij weten er toch nog even over na te moeten denken. Gelukkig is hij al wie hij is, de rest komt wel.

Ondertussen vertel ik hem vaak dat mensen belangrijk werk doen. Als we straatvegers zien bijvoorbeeld. Of vuilnismannen. Of stratenmakers. Van hun werk wordt iedereen blij. Alleen realiseren veel mensen zich dat niet en worden ze wel ongelukkig als dat werk niet gedaan wordt. Je probeert toch af een toe een wijze les in dat kinderhoofd te stoppen. We kunnen niet alles aan school en televisie overlaten. Alhoewel…

Pino van Sesamstraat heeft het echt helemaal begrepen. Terwijl Tommie en Ieniemienie druk een gesprek voerden over wat ze later gaan worden, besloot Pino dat hij helemaal niets gaat worden. Hij is al iets en dat blijft hij gewoon: zichzelf. En dat is het beste wat je kunt doen. Lekker jezelf blijven.

Foto van Porapak Apichodilgk via Pexels