Zomer-pokon

Weet je nog hoe het was om op de basisschool na de zomervakantie weer naar school te gaan? Ik voelde me altijd zó veel groter en ik wilde de ‘nieuwe grote ik’ heel graag laten zien aan mijn klasgenoten. En elk jaar weer bleken al die klasgenoten allemaal ook veel groter. Na slechts 6 weken vakantie.

Wat is dat toch met die zomervakantie? Het is een soort zomer-pokon voor kinderen! Zoon komt er ook elk jaar groter en hoger en langer en stoerder uit. Gymschoenen die in juni nog pasten krijgt hij met de grootste pijn en moeite niet meer aan, lange broeken zijn spontaan te kort. Opeens bestelt hij zelf wel zijn eten en drinken op een terras, klimt hij in lantaarnpalen, maakt hij nieuwe vrienden in de speeltuin en regelt hij zelf zijn speelafspraken met de ouders van zijn vrienden. Oh, en hij blijft daar ook even eten, want ze eten pasta pesto. Dus: “Doei mam!”

Het is alsof de zomer-pokon zorgt voor een groeispurt in het lijf én de hersenen van alle kinderen. Ik vind het wel leuk om te zien. Alleen die “Doei mam!”, die vind ik nog wel een beetje lastig. Een knuffel in het openbaar kan ik tegenwoordig op mijn buik schrijven. Totaal normaal en helemaal goed, maar ik moet daar nog aan wennen. Dan gaat het me net even te snel, dat groeien. Ik zal eens navragen bij de gemeente of ze wat minder pokon in het kraanwater kunnen doen…